گرده یا گرگ های نیوزلندی شبیه ایگوانای تیره هستند. اما این خزندگان خاردار شپش نیستند و آخرین بقایای دسته مرموز و باستانی خزندگان معروف به Rhynchocephalians هستند که پس از اوج گرفتن در ژوراسیک منقرض شدند. آنها شگفتی های خانواده خزندگان هستند.
تواتارا می تواند برای بیش از یک قرن در آب و هوای بسیار سرد با حرکت دادن آرواره های خود به عقب برای از بین بردن حشرات، پرندگان دریایی و سایر گونه ها زنده بماند. آنها حتی یک چشم سوم زیر فلس روی سر خود دارند که می تواند به آنها در عبور از نور خورشید کمک کند. این ویژگی های منحصر به فرد تواتارا را به یک پازل تکاملی تبدیل می کند. علاوه بر این، سوابق فسیلی پراکنده از بستگان منقرض شده این حیوان، محققان را سردرگم کرده است.
این مارمولک که به “فسیل زنده” معروف است متعلق به گونه ای از خزندگان به نام نوسنگی است که اکثر آنها در پایان دوران مزوزوئیک منقرض شدند.
تقریباً تمام نوزادانی که می توانستند در رقابت با شپش ها و مارها منقرض شوند تا پایان دوره مزوزوئیک منقرض شدند. بسیاری از آنها چیزی بیش از دندان های غبار آلود و تکه های فک نیستند.
قطعه اصلی این پازل ظاهراً برای چندین دهه در آرشیو موزه ای در ایالات متحده بوده است. استفانی پیرس، متصدی باستان شناسی مهره داران دانشگاه هاروارد، و تیمش اخیراً یک اسکلت تقریباً کامل از موجودی گرگ مانند را بر روی سنگی به اندازه کف دست خود کشف کردند. نمونه های فسیلی را در موزه جانورشناسی مقایسه ای بیابید.
فسیل ها سازند کوئینتا یک محصول غنی از فسیل است که در شمال آریزونا واقع شده است. این مجموعه از سنگ های قرمز در اوایل دوره ژوراسیک، اولین سلطنت دایناسورها قرار داده شد. در اطراف این دشت سیلابی باستانی، دایناسورهای باستانی مانند دلفوس با زره های کروکودیل مانند زندگی می کردند. پستانداران بومی مانند موش و خزندگان اخیراً زیر پای این حیوانات بزرگ خزیده اند.
در حالی که اولین فسیل پستانداران در این منطقه توجه محققین دکتر پیرس و تیاگو سیموئز را به خود جلب کرد، باستان شناسان هاروارد که در تکامل اولین کک ها تخصص دارند، سرانجام یک مطالعه عمیق انجام دادند. در مقاله جدیدی در مجله Communications Biology، دانشمندان یک حیوان جدید را نام بردند. ناواواسفنودون سانی دندادند. نام ها و گونه ها مربوط به قبیله ناواهو است که در منطقه ای که فسیل ها در آن یافت شده اند زندگی می کنند.
فسیل های یافت شده در شمال آریزونا و متعلق به Navasphonodon Sonny حدود 190 میلیون سال قدمت دارند و قدیمی ترین خویشاوند Toatara مدرن هستند.
دانشمندان از سی تی اسکن میکروسکوپی برای بررسی فسیل های سه بعدی استفاده کردند و جمجمه را به صورت دیجیتالی بزرگ کردند. اگرچه بدن این حیوان روباه مانند شبیه گرگ است، اما ساختار جمجمه آن شبیه وزغ است. این حیوان دارای یک سری دندان های تیز است که مستقیماً از استخوان فک رشد می کند. این پیکربندی یک ویژگی مهم است که تواتارا را از شپش های تک سوراخ متمایز می کند. سوراخ های اضافی به ثابت نگه داشتن جمجمه در هنگام گرفتن قیچی تواتارا کمک می کند. دکتر سیموئز می گوید: «همه این ویژگی ها برای تواتارای مدرن آشکار است و برخلاف آنچه در خزندگان مدرن دیگر دیده می شود».
پس از آزمایش های آماری، محققان اسفنودون ناواهو را در نزدیکی پایه خانواده تواتارا قرار دادند. فسیل های مورد مطالعه نشان می دهد که بدن تواتارای مدرن در دوره ژوراسیک ظاهر شده است و در طول 190 میلیون سال کمی تغییر کرده است. این از تعریف این خزندگان به عنوان “فسیل های زنده” پشتیبانی می کند. دکتر سیموئز گفت: آرواره‌های مدرن تواتارا به مجموعه‌ای از دندان‌های منقار مانندی ختم می‌شوند که در ناواسفونودون وجود ندارند.
به گفته کلسی جنکینز، دانشجوی دکترا در دانشگاه ییل که در تکامل خزندگان اولیه تخصص دارد، بسیاری از فرزندان تازه متولد شده در تاریخ خود تغییر چندانی نکرده اند. با این حال، او می گوید 200 میلیون سال بسیار طولانی است.
محققان استدلال کرده اند که تغییر ناپذیری ممکن است نشان دهنده یک فعالیت قوی انتخاب طبیعی در برابر صفت جدید باشد. دکتر سیموئز می گوید: «آهسته بودن سرعت توسعه به معنای عدم تکامل نیست، اساساً همان ضرب المثل «دستبند نزنید که درد ندارد» است.
در حالی که یافته‌های ناواواسفنودون فصل مهمی را در تکامل خزنده روشن می‌کند، بسیاری از داستان‌های این خزنده همچنان یک راز باقی مانده است. دکتر پیرس می‌گوید: «چرا تواتاراهای امروزی و فرزندان آنها در چنین دوره‌ای از زمان بسیار کند بوده‌اند، سؤال بزرگ‌تر و کمی دشوارتر است. ما به فسیل های بیشتری نیاز داریم».
